| |
Aby zawrzeć sakramentalny związek małżeński, należy wykonać następujące kroki:
Krok 1 - Zarezerwowanie terminu (od stycznia 2024 rezerwacje na 2025).
Narzeczeni przychodzą razem do Parafii gdzie ma być ślub. Wtedy dowiedzą się o:
Przygotowanie do małżeństwa obejmuje również udział w Dniu Skupienia. W diecezji siedleckiej jest kilka miejsc, w których można wziąć udział w Dniu Skupienia. Miejsca dni skupienia znajdują na stronie internetowej Duszpasterstwa Rodzin Diecezji Siedleckiej: https://drsiedlce.pl/dni-skupienia/
Krok 2 - Na 6 miesięcy przed planowaną datą ślubu
Zgłoszenie zamiaru zawarcia małżeństwa (potwierdzenie rezerwacji).
Krok 3 - Nie później niż 3 miesiące przed ślubem
Na tym spotkaniu ma miejsce spisanie protokołu w kancelarii parafialnej.
Trwa ono około 60 min. i trzeba umówić się na nie telefonicznie.
Nr tel. do kancelarii: 25 798 66 10.
Na to spotkanie trzeba przynieść następujące dokumenty:
-
Dowód osobisty lub paszport,
-
Świadectwo z religii z ostatniej klasy szkoły średniej lub zawodowej
-
Metrykę chrztu, jeśli chrzest był w innej parafii (jest ważna tylko 6 miesięcy z datą ślubu włącznie) na metryce jest informacja o bierzmowaniu i stanie wolnym.
-
Zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego na ślub konkordatowy lub akt zawartego związku cywilnego (ostateczny termin przed zapowiedziami).
-
Zaświadczenie o katechezach dla narzeczonych ukończonych lub trwających.
-
Jeżeli narzeczeni mieszkają na terenie innych parafii niż nasza zobowiązani są dostarczyć zgodę proboszcza jednej z parafii zamieszkania na zawarcie sakramentu małżeństwa poza parafią zamieszkania.
Krok 4 - Nie później niż 2 miesiące przed ślubem
Należy przyjść i „dać na zapowiedzi” oraz wziąć skierowanie by takowe zapowiedzi zostały wygłoszone w drugiej parafii.
Krok 5 - W ostatnim tygodniu przed ślubem
Dokonuje się wtedy sporządzenia aktu małżeństwa (i składa podpisy).
Na to spotkanie narzeczeni przychodzą ze świadkami (potrzebne są dokładne dane świadków) i przynoszą zaświadczenie o wygłoszonych zapowiedziach oraz kartki od spowiedzi.
DEKRET
dotyczący zasad liturgiczno-muzycznych
celebracji sakramentu małżeństwa
w Diecezji Siedleckiej
Wprowadzenie
- „Przez chrzest, który jest sakramentem wiary, mężczyzna i kobieta raz na zawsze zostają włączeni w przymierze Chrystusa z Kościołem, tak że ich małżeńska wspólnota zostaje wchłonięta przez miłość Chrystusa i obdarzona mocą Jego ofiary. Z tej nowej godności wynika, że ważne małżeństwo ochrzczonych zawsze jest sakramentem”[1]. Liturgiczna celebracja sakramentu małżeństwa objawia głębię tej tajemnicy i staje się dla małżonków skutecznym znakiem łaski Chrystusa, udzielanej za pośrednictwem obrzędu, „któremu towarzyszy słowo” (por. Ef 5, 26). Duchowe bogactwo łaski sakramentu małżeństwa odkrywane jest tym bardziej, im większa jest otwartość człowieka na jej działanie. Dlatego właśnie Kościół wyraża pragnienie, „aby wierni przystępowali do liturgii z należytym usposobieniem duszy, aby ich słowa były zgodne z myślami, aby współpracowali z łaską niebiańską, a nie przyjmowali jej na próżno”[2]. Poniższe wskazania są wyrazem troski o to, aby sakrament małżeństwa był sprawowany w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami i Tradycją Kościoła rzymskokatolickiego oraz przyczyniał się do prawdziwego wzrostu duchowego wiernych.
Czas zawierania małżeństwa
- Dla pełniejszego ukazania związku przymierza pomiędzy małżonkami a Chrystusem, małżeństwo winno się zasadniczo zawierać podczas Mszy świętej. O ile nie zabraniają tego przepisy, używa się zwykle formularza Mszy obrzędowej za nowożeńców. W dni wymienione w numerach 1 – 4 Tabeli dni liturgicznych, zatem m.in. w niedziele wielkanocne, uroczystości czy w oktawie Wielkanocy, sakramentu małżeństwa udziela się podczas Mszy świętej sprawowanej według formularza przewidzianego na dany dzień z jego czytaniami, zachowując błogosławieństwo małżonków oraz, stosownie do okoliczności, formułę błogosławieństwa końcowego[3].
- Gdy w Okresie Narodzenia Pańskiego lub w Okresie Zwykłym małżeństwo błogosławi się podczas Mszy niedzielnej, w której uczestniczy wspólnota parafialna, sprawuje się Mszę z niedzieli. Można jednak wówczas wziąć jedno czytanie z tekstów przewidzianych na liturgię małżeństwa[4]. W innym przypadku w okresach tych dozwolona jest Msza obrzędowa za nowożeńców.
- Gdy celebruje się Mszę obrzędową za nowożeńców, w liturgii słowa „mogą być trzy czytania. Pierwsze należy wybrać ze Starego Testamentu, a w Okresie Wielkanocnym z Apokalipsy. Zawsze należy wybrać przynajmniej jedno czytanie mówiące wyraźnie o małżeństwie”[5], które wśród czytań do wyboru obecnych w rytuale jest oznaczone znakiem „♦”.
- Wierni, którzy uczestniczą we Mszy świętej ślubnej w sobotę wieczorem (zwykle nie wcześniej niż o godzinie 16.00) wypełniają obowiązek świąteczny, normowany przez Kodeks Prawa Kanonicznego. Ustanawia on bowiem, że „nakazowi uczestnictwa we Mszy świętej czyni zadość ten, kto bierze w niej udział, gdziekolwiek jest odprawiana w obrządku katolickim, bądź w sam dzień świąteczny, bądź też wieczorem dnia poprzedzającego”[6].
Przebieg celebracji sakramentu małżeństwa
- Zgodnie z Obrzędami sakramentu małżeństwa dostosowanymi do zwyczajów diecezji
w Polsce w uroczystej formie procesji wejścia kapłan, po przywitaniu narzeczonych u drzwi kościoła, poprzedza ich w procesji do ołtarza. W tej procesji, oprócz ministrantów, stosownie do miejscowych zwyczajów, mogą wziąć udział także rodzice i świadkowie[7]. Obrzęd liturgiczny zatwierdzony w Polsce nie przewiduje formy doprowadzenia narzeczonej do ołtarza np. przez ojca. W drugim sposobie, przewidzianym przez w/w Obrzędy, wchodzącym do kościoła narzeczonym może towarzyszyć utwór lub forma improwizacyjna. Następnie wykonuje się pieśń na wejście, która rozpoczyna liturgię[8].
- Tam gdzie istnieje taki zwyczaj, obrączki do ołtarza może przynieść ktoś
z uczestników uroczystości np. dziecko. Może je również podać zakrystianin.
- Ze względu na charakter miejsca, należy zachować rozsądek w sposobie wyrażania radości przy wychodzeniu nowożeńców z kościoła. Wypada powstrzymać się od sypania konfetti i ryżu. Stosowniejszym miejscem do wyrażania aplauzu i radości jest np. sala weselna.
- Filmowanie bądź wykonywanie fotografii podczas liturgii sakramentu małżeństwa, wyłącznie za zgodą celebransa, może być powierzone jedynie osobom, posiadającym odpowiednie przygotowanie, poświadczone dokumentem wydanym przez władze kościelne.
Muzyka w czasie liturgii sakramentu małżeństwa
- Muzyka w liturgii sakramentu małżeństwa winna być przygotowana i wykonywana w zgodzie z prawodawstwem liturgiczno-muzycznym Kościoła. Oznacza to, że szczególną uwagę potrzeba poświęcić doborowi śpiewów, muzyki instrumentalnej oraz samych wykonawców. Ponadto należy wystrzegać się sytuacji, w których pod pretekstem podnoszenia okazałości obrzędów, wprowadza się nielicujące ze świętością miejsca, godnością obrzędów i pobożnością wiernych praktyki[9].
- Uroczysta celebracja liturgii sakramentu małżeństwa zostaje podkreślona przez śpiew. Starannie przygotowane śpiewy sprzyjają dzieleniu się wiarą i miłością oraz budują wspólnotę Kościoła[10]. Zachowując stopnie uroczystej liturgii[11], śpiewy ordinarium i proprium missae należy czerpać ze śpiewników liturgicznych (np.: Graduale Triplex, Solesmes 1979; K. Mrowiec (red.), Śpiewnik liturgiczny, Lublin 1998, Siedlecki, Śpiewnik kościelny, wyd. XLI, W. Kałamarz CM,
A. Ziółkowski CM (red.), Kraków 2016; G. M. Skop (red.), Exsultate Deo, wyd. IX, Kraków 2004), mając przy tym na uwadze fakt, że Kościół za pierwszy i własny śpiew liturgii uważa chorał gregoriański[12]. Kryteriów liturgiczno-muzycznych nie spełniają piosenki religijne, a tym bardziej twórczość nurtu popularno-rozrywkowego. W myśl tego należy dodać, że indywidualne gusta i upodobania, nie są argumentem na rzecz obecności muzyki świeckiej w liturgii.
- Muzyka instrumentalna, szczególnie organowa, swoim brzmieniem wzbogaca liturgię i z pożytkiem dla wiernych może być wykorzystywana do akompaniamentu i gry solowej[13]. Podczas Mszy świętej muzyka instrumentalna może rozbrzmiewać przed rozpoczęciem śpiewu na wejście, na przygotowanie darów, podczas przystępowania do Komunii świętej (po antyfonie lub śpiewie zastępującym ją), w ramach uwielbienia po Komunii świętej i po zakończeniu liturgii[14]. Należy zachować proporcje między śpiewem zgromadzenia
a pozostałymi rodzajami muzyki liturgicznej. Poleca się, aby na rozpoczęcie liturgii oraz na procesję komunijną wykonywać śpiew wspólnie z ludem.
- Jeśli przed śpiewem rozpoczynającym liturgię wykonuje się utwór lub formę improwizacyjną, należy pamiętać, że ich zadaniem jest wprowadzenie
w konkretną celebrację.
- Nie każdy instrument odpowiada godności świątyni i jest w jednakowym stopniu zdatny wzmocnić ducha modlitwy. Dlatego nie wolno używać w liturgii instrumentów przeznaczonych do wykonywania muzyki świeckiej (np. gitara elektryczna, perkusja, fortepian, syntezator)[15]. Ponadto zakładana wysoka artystyczna jakość i szlachetne piękno muzyki sakralnej wykluczają tzw. „piosenkarski” sposób śpiewania, kojarzony z muzyką świecką.
- Wielogłosowa muzyka wokalna a cappella oraz wokalno-instrumentalna współtworzą muzyczną tradycję Kościoła[16]. Sięganie w ramach liturgii po dzieła kompozytorów różnych epok jest praktyką pożądaną, z tym jednak zastrzeżeniem, że owe utwory muszą posiadać charakter sakralny, być zgodne
z treścią liturgii oraz nie mogą być wykluczone przez współczesne prawodawstwo liturgiczno-muzyczne.
- Muzyka w liturgii ma być wykonywana wyłącznie „na żywo”. Niedopuszczalne jest odtwarzanie nagrań czy stosowanie tzw. automatycznych organistów. Muzyka odtwarzana elektronicznie nie może zastępować gry na instrumentach lub śpiewu zgromadzonych[17].
- Po błogosławieństwie końcowym można wykonać antyfonę Maryjną lub opracowanie Ave Maria.
- Należy pamiętać o właściwej kolejności uzgodnień muzycznych związanych
z celebracją małżeństwa. Winno zacząć się od rozmowy z duszpasterzem
i organistą, a dopiero później należy zawierać ewentualne umowy z różnymi wykonawcami. Odpowiedzialnym za kształt muzyki pozostaje organista, nawet jeżeli nie bierze on czynnego udziału w liturgii. Ustalenie repertuaru powinno dokonać się z wyprzedzeniem co najmniej 2 – 3 tygodniowym przed terminem uroczystości, aby dać czas na odpowiednie przygotowanie muzykom.
- Po rozmowie z duszpasterzem można podejmować decyzje dotyczące wystroju kościoła podczas celebracji (kwiaty wyłącznie żywe, świece, emblematy itp.). Zaproszonym muzykom należy przypomnieć o stosownym stroju (niedopuszczalne są odkryte ramiona i kreacje niewspółbrzmiące z charakterem celebracji liturgicznej).
- Uwzględniając wewnętrzny układ kościoła, zaproszonym muzykom należy zaproponować takie miejsce ustawienia, które podkreśli fakt, że są oni częścią zgromadzonej wspólnoty i spełniają specjalną funkcję. Właściwie dobrane miejsce ich posługi, pomoże łatwiej pełnić im funkcję liturgiczną i każdemu
z nich umożliwi pełne sakramentalne uczestnictwo we Mszy świętej[18].
- Repertuar muzyczny zamieszczony w aneksie został zatwierdzony przez Diecezjalną Komisję ds. Muzyki Kościelnej jako obowiązujący w Diecezji Siedleckiej.
Dekret wchodzi w życie z dniem podpisania
+ Kazimierz Gurda
Biskup Siedlecki
Przypisy:
1] Obrzędy sakramentu małżeństwa dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, [dalej: OSM], wydanie III, nr 7, Katowice 1995.
[2] Sobór Watykański II, Konstytucja o liturgii świętej „Sacrosanctum Concilium”, 04.12.1963, [dalej: KL], nr 11, [w:] Sobór Watykański II, Konstytucje. Dekrety. Deklaracje, Poznań 2002.
[3] OSM 34.
[4] OSM 34, 55.
[5] OSM 54.
[6] Codex Iuris Canonici auctoritate Ioannis Pauli PP. II promulgatus, 25.01.1983. Kodeks Prawa Kanonicznego. Przekład polski zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu, Poznań 1984, kan. 1248 § 1.
[7] OSM 45-46.
[8] OSM 48.
[9] Kongregacja Obrzędów, Instrukcja o muzyce w świętej liturgii „Musicam sacram”, 05.03.1967, [dalej: MS], nr 43, 60, [w:] A. Filaber, Prawodawstwo muzyki liturgicznej, Warszawa 1997.
[10] Konferencja Episkopatu Polski, Instrukcja Konferencji Episkopatu Polski o muzyce kościelnej, 14.10.2017, [dalej: II IEP], nr 22, episkopat.pl/wp-content/uploads/2017/10/Instrukcja-Konferencji-Episkopatu-Polski-o-muzyce -kos%CC%81cielnej.pdf (25.05.2020).
[11] MS 27-31.
[12] KL 116.
[13] KL 62, II IEP 37, MS 62.
[14] II IEP 37.
[15] II IEP 37 b.
[16] KL 112.
[17] II IEP 30 g, 40.
[18] Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego, 06.11.2003, nr 312, [w:] Mszał Rzymski dla diecezji polskich, Poznań 1986; II IEP 11 a.
L.dz. 148/2021
Siedlce, dnia 22 lutego 2021 r.
|
|
